Սահյանի հուշերից

Երբ մենակ էի ապրում, պատահել է՝ իմ ծննդյան օրը ինձ ոչ-ոք չի շնորհավորել:

Ի՜նչ հեշտ են մենակին մոռանում և անտեսում, վիրավորում…

Որոշ գրողներ ինձնից այնպես էին նեղացել, որ կարծես ոչ թե իմ,

այլ իրենց կնոջից էի բաժանվել…

Իրականում նրանց առիթ էր պետք՝ իրենց դժգոհությունն ու անբարյացակամությունը ցույց տալու:

Նրանց ո՛չ իմ, ո՛չ էլ առավել ևս

իմ նախկին կնոջ ցավն էր մտահոգել:

Հանկարծ բոլորը միասին հիշել էին իմ դիպուկ և կծու խոսքերը՝ ասված երեսներին,

իմ հաջողությունները՝ իրենց ցավ պատճառած... և որոշել էին վրեժխնդիր լինել ընկած և վիրավոր մարդուց:

Ինչքա՜ն փոքր կարող է լինել մարդու հոգին:

Այստեղ է, որ հասկացա աշխարհի օրենքը և ավելի լավ ճանաչեցի մարդուն...

Այստեղ է, որ ստեղծվեցին իմ լավագույն գործերը, որպեսզի նվիրեմ նրանց, ովքեր ինձ մոռացել էին իմ մենության մեջ;

Ջուլիետա ԿԱՐԱՊԵՏՅԱՆԻ ՖԲ էջից

Մեկնաբանություններ